Vanochtend waait het hard. Voordat we mogen vertrekken gaan we in Dover nog naar de speeltuin. Jonathan heeft pret. Het is zondag vroeg in de ochtend en alle winkels in de winkelstraat gaan langzaam open. Zelfs mijn lieveling tweedehands winkels gaan open. Terug op de boot gaat Jonathan slapen en Elisabeth blijft in de kajuit vastgemaakt in de maxicosi.
Om 11 uur is het tijd om trossen los te gooien. Het waait hard en de zee buiten de pieren is erg ruw. Ik zit buiten in de kuip starend naar de horizon zolang tot ik het niet meer kan volhouden. Ik begin te overgeven. Het zijn woeste golven. Hoog en kort op elkaar. Wind komt vanuit de oosten en hun hoge kroontjes botsen tegen de stroming.
Elisabet huilt zachtjes. Haar maxicosi is omgerold. Gelukkig is ze ongedeerd. Ik zet haar klem in de gangpad tussen de bank en de tafel. Ze valt in slaap en ik lig wakker en misselijk boven haar op de bank. Op de grond heb ik een kots bokaal gezet waarin ik regelmatig de inhoud van me maag leeg. De boot gaat tekeer en de kots klots in de bokaal.
Later hoor ik Jonathan in zijn tentje huilen. Misselijk loop ik naar hem toe en haal hem uit de tent. Ik leg Jonathan naast me op de bank en hij beweegt niet. Enkele minuten later is Jonathan ook zeeziek en hij geeft over op de bank en gedeeltelijk in mijn gebruikte bokaal. Ik leg Jonathan op een grote sprei op de vloer met zijn hoofd bij de mast zodat hij zo veel mogelijk laag ligt. Hoe lager hoe minder alles schommelt.
Later komt de volgende golf. Jonathan overgeeft over zijn gezicht tot achter zijn oren. Alles vangt de sprei op en de vloerbedekking blijf schoon. De rest gooit Jonathan uit op de badkamer vloer. Met de volgende golf draait Jonathan direct naar de badkamer vloer en vult hij de gaatjes in de vloer plank vol. Mijn zielige vogeltje ziet zo triest uit. We spugen om de beurt.
In eens is de wat rustiger en ik ben zo uitgedroogd dat Marcel mijn een kleine glaasje cola aangeeft. Deze drink ik leeg zodat ik mee later mijn bokaal weer kan vullen.
Jonathan komt lekker bij me liggen op de bank. Ik omarm hem en blijf zijn bolletje te aaien. Hij vind de uitgespuugde cola in de bokaal op de grond reuze interessant en wil zijn vuist erin stoppen zo als hij af en toe illegaal doet bij ingeschonken cola in de glas. Ik leg hem uit dat dit een vieze cola uit mijn maag is. Hij laat het met rust.
Arme Marcel zit hele dag en avond alleen in de kuip. Niemand die hem een kopje thee of een boterham aanreikt. Hij vermaakt Elisabeth de hele middag nadat ze uitgeslapen is. Ze zit op zijn schoot of vast in de autostoel zolang tot het avond is en dan brengt Marcel haar naar bed met een overvolle flesje melk.
Marcel heeft geen tijd om haar schone luier aan te trekken. Voor dat hij weer in de kuip is gebeurden buiten op het water weer dingen die zijn directe aandacht nodig hadden.
Wanneer de schemer begint en de zee weer wat rustiger blijft voel ik me goed genoeg om een boterham voor Marcel klaar te maken en fruit aan te reiken en dan ga ik weer snel liggen.
Het is donker toen we bij Duinkerken aankomen. Ik voel me niet meer misselijk en ga achter de computerscherm zitten om te helpen navigeren. Om 21:00 leggen we aan aan een bezoeker steiger.
Ik ga groente soep opwarmen van vorige dag en ieder eet een overvolle kom leeg. Uitgeput gaan we slapen.
In de ochtend gaat een grote schoonmaakbeurt van de boot beginnen. De hele badkamervloer met de waterslang uitspuiten en alles gaat in de wasmachine.
