Auteur: Marcel

Vandaag zijn we naar de Victoriawaterval geweest. Dit hebben we gedaan samen met een gids. Deze gids Harrison was ook de bootboy die ons touw door het oogje deed. Daarnaast is hij dus: visser, gids en grootgrondbezitter.

Om 9:15 werden we opgehaald met zijn vissersboot en gingen we naar de kant. Hij had al een oude auto gehuurd, een 4×4. Eerst nog benzine getankt en was fruit gekocht en toen op weg naar de waterval. Onderweg nog een rumhut bezocht en papa natuurlijk een fles gekocht. Bleek achteraf wel hele sterke rum te zijn.

Na een ruige tocht op goede wegen, Harrison houdt van hard rijden, kwamen we bij de het dorp Victoria aan. Het is namelijk nog een uur lopen en 5x de rivier oversteken voordat we bij de waterval zijn. Nadat we de rivier 2x overgestoken zijn zien we een paar mensen kijken waar ze naar toe moeten. Wouter en Elizabeth waren ook op weg naar de waterval, zonder gids, en zagen niet waar ze de rivier over konden. De handelsman Harrison direct zijn diensten aangeboden voor een prijsje en we gingen met twee meer naar de waterval. Het was maar goed dat we een gids bij ons hadden, want zelf had ik nooit de oversteken gevonden. Bij de derde oversteek verloor ik mijn schoen, papa direct er achter aan en had hem te pakken. Echter verloor zij nu zijn eigen schoen en daar ging Harrison achterna. Toen alle schoen weer aan waren verder naar de waterval. Het was er erg mooi. Lekker gezwommen in het bekken en Harrison sprong een aantal keer van een hoge rots af. Om daarna een joint te roken (is hier heel normaal en goedkoop).
De terugweg ging zonder bijzonderheden. Bij het dorp aangekomen hebben we een vegetarische warme lunch gegeten. Ik vond het wel lekker, papa niet. Na de lunch nog rond gereden over het eiland en toen terug naar de boot. De kosten:

– auto EC$ 150,-
– benzine EC$ 50,-
– lunch EC$ 15,- pp
– Harrison EC$ 80,-

Het plan was om 8:30 te vertrekken naar St. Pierre op Martinique. Het werd echter 10:30 omdat, door een ongeluk, de douane niet om 8:00 aanwezig was. Daarna deed internet het niet dus werkte eSeaClear ook niet.

Bij het ongeluk zijn vier mensen omgekomen. De ambtenaar vertelde dat ze de onderdelen van de doden bij elkaar aan het zoeken waren.

Dus nadat we eindelijk vertrokken waren, de zeilen omhoog en varen. Er stond een lekker windje en uit een goede hoek. Vlak bij Martinique werden we opgeroepen door de Kaat. Ze zouden snel weggaan uit St. Martin weggaan opweg naar Quadeloupe. Er is een kans dat we ze tegen komen. Na een paar uur zeilen riepen ze ons weer op. En wat bleek ze zaten een paar 100 meter achter ons. Snelheid geminderd en Manja had de motor aan gezet om on in te halen. Toen Kaat langzij was gooide Jan-Willem paaseieren over. Deze waren heel lekker. Daarna wensten we elkaar een goede pasen en een goede vaart.

Het was voor ons al wat laat en de wind viel weg. Om in het donker ergens aan te komen is ook niet zo fijn dus bij Fort-de-Frans voor anker gegaan.

St. Lucia is een eiland waar we niet lang gebleven zijn. We zijn eerst naar Soufriere geweest en de volgende dag naar Rodney Bay Marina.

Soufriere is een kleine stad, waar wel van alles gebeurd. Ook zijn de bootboys wat vriendelijker maar willen nog steeds geld voor alles wat ze doen. Je kan wel merken dat er een vulkaan in de buurt is . Het rook er naar H2S (rotte eieren geur). Ook werd de boot helemaal zwart op de waterlijn.

De volgende dag naar Rodney Bay gevaren. Daar was geen haven meester meer aanwezig dus maar een plaatje genomen. Hebben daar dus één dag gratis gelegen en één dag betaald. Wel een grote supermarkt dus konden eindelijk weer eens normale dingen kopen. Verder is er een zwembadje dus konden we weer eens met oet water schoon worden.

Het inklaren kan hier met de computer via eSeaClear. Het zou makkelijker moeten gaan maar het duurt alleen langer. Inklaren van 8:00 tot 11:30 en uitklaren van 8:00 tot 10:30. Dus sneller is het niet.

We zijn wel erg kort geweest in St. Lucia, misschien komen we er nog een keer, want ik wil de vulkaan eigenlijk ook zien en niet alleen ruiken.

Tussen Bequia en St. Vincent is maar een klein stukje varen. Er stond wel veel wind (>20 kt). Ik had echter minder wind verwacht dus we hadden de dinghy nog achter ons aan slepen. Maar wanneer we harder dan 6 kt vaarde begon de dinghy gekke bochten te maken. Dus de tocht langzamer dan 6 kt gevaren en dan ging het goed.

Toen we bij Barrouallie waren zwaaide een visser ons toe. Hij vaarde bijna voor ons en we moesten uitwijken om hem niet over te varen. Hij wilde graag een sleepje naar Wallilabou (0,5 nm). Ik dacht laten we aardig doen en we namen hem op sleeptouw. In de Wallilabou baai aangekomen begint hij onze touwen vaste te maken aan een mooring boei. Ik dacht nog aardig van hem, maar dat was dus niet zo. Voor het vast maken wilde hij EC$ 20,- krijgen. Het bleek dus dat het hem hier om ging. In eerste instantie heb ik geweigerd want hij had ons helemaal niets gezegd over betalen voor iets wat iedereen zelf kan. Hij haalde de security van het hotel erbij en die vertelde dat het wel gebruikelijk is om te betalen. Om van alle ellende af te zijn heb ik hem EC$ 10,- gegeven. Daar was hij het niet mee eens. Hij begon te dreigen over de boot in brand steken en toen hij de security man af had gezet en weer terug roeide deed hij schiet bewegingen naar ons.

In het hotel betaalde we voor de mooring en ik vertelde wat ons was over komen. De politie is nu ingeschakeld en zullen actie ondernemen. De man in de roeiboot heet: Beak Nicolous en heeft een kleine roeiboot met rood en blauw. Hij heeft altijd een gele broek aan, dus als je hem ooit ziet zwaaien: hard doorvaren.

Verder is de Wallilabou baai een mooie baai, de moeite waar om te bezoeken onder andere door de resten van de filmset van Pirates of de Caribbean. Vandaag gaan we naar de Wallilabou waterval en uitklaren. Morgen op weg naar St. Lucia.

We liggen nu in de Admiralty bay bij Port Elizabeth. Port Elizabeth is een klein stadje maar wel een stadje waar papa van droomt. Je hoeft namelijk alleen maar met je bijboot naar de steiger en je bent in de bar.

Verder zijn er een paar kleine watersportwinkels en een paar supermarkten. Er is een een leuke markt, gemaakt met Canadees geld, waar je verse groente en fruit kan kopen. Verder is er niet veel.

Toen we aankwamen kwam er een taxiboot naar ons toe of wij een mooring wilde. Deze was voor ons nodig omdat het te diep voor ons was. Deze mooring was wel erg duur EC$ 50,-. Hierdoor zijn we ook maar één nacht gebleven.

Van Union Island is het maar een klein stukje naar een prachtig natuurpark: Tobago Cays Marine park. We zijn er naar toe gegaan voor het rif en natuurlijk de schildpadden. We hebben veel foto’s en een paar filmpjes (fotoboek 11).

Het hoogte punt waren natuurlijk de schildpadden maar ik heb ook twee roggen gezien. Eén stekelrog en een gevlekte adelaarsrog waar ik een foto en film van gemaakt heb.

We zijn twee dagen in het park geweest en vonden het jammer om weg te gaan.

vanochtend kwam Berry van de Samerang langs met zijn Dell notebook. Deze doet het niet meer. Ik heb hem helemaal uit elkaar gehaald om te zien wat er aan de hand is. Het  blijkt dat er water op het moederbord gekomen is bij het voeding gedeelte. Dus niet meer te repareren.

’s Middags hebben we gesnorkeld op het rif dat rond Clifton haven ligt. Het water is hier namelijk heel helder en heeft mooie kleuren zoals licht blauw en turquoise. We zijn met de dinghy op weg gegaan naar het rif. Daar ben ik het water in gegaan en heb de dinghy voortgetrokken naar het ondiepe. Daar ging papa ook te water. Onderwater zagen we veel zand, dood koraal, en stukjes levend koraal. Ik zag een een kleine wit/bruine maureen aal in een oude conc schelp.

Daarna naar een eiland gezwommen dat emaakt is van conc schelpen. Er staat een bar op en daar samen met Janna een fruitdrankje gedronken.

En na het drinken even bij de Present op visite geweest voor een sapje. Ik zwom er naar toe en papa met de dinghy. We waren net wat aan het drinken komt er een lokaal taxi bootje langs met onze dinghy. Papa had hem vast gemaakt met één van zijn beroemde knopen en altijd vanzelf losgaan. Was dus bijna de dinghy weg met al het geld en pinpassen.

Papa heeft een grote, lege, conc meegenomen en schoongemaakt.

Gisteren uitgeklaard in Hillsbourgh om vandaag te vertrekken naar een ander land: Sint Vincent en de Grenadines. Het plan is om daar in het begin van de middag aan te komen op Union Island.

De gehele route van wel 12 nm ingevoerd in de GPS en de computer en om 10:30 het anker opgehaald. Eerst nog even ;langs gegaan bij de Present om een cadeau af te geven en toen naar Kaat die bij Sandy Island ligt. Hierdoor zijn we een stuk meer naar het oosten opgeschoven en kunnen we zeilend naar Union Island.

Het waait hard, steeds 20 kt of meer met veel wind stoten.  We hadden vandaag geen zin om de dinghy aan dek te hijsen dus deze sleept achter ons aan.  Ondanks de onregelmatige golfslag en de windstoten varen we met ruim 5 kt. Dus om 13:30 liggen we aan een mooring van de Anchorage Yacht Club. Wel een dure mooring maar de grond is hier erg hard en we liggen nu vlak in de buurt van de bar en het strand. Bij de bar is een soort kanaal met zout water erin en daarin zwemmen haaien. Het is een bruine soort van wel 1,5 m lang.

Nadat we alles hebben opgeruimd naar het vliegveld gelopen, ligt hier op het strand, om in te klaren. Het duurt wel langer dan gewoonlijk want een passagier uit een net geland vliegtuig heeft een probleem met zijn ticket en paspoort.

Vanochtend om 9:00 vertrokken uit de Grenada Yacht Club. Kaat even daarvoor al vertrokken. Het weer ziet er het zelfde uit als gisteren maar we hopen dat de golven iets minder erg zijn. We zouden ook kunnen wachten maar volgens het weerbericht duurt dit weer nog wel een week.

We varen de haven uit en hijsen het grootzeil, 1x gereefd. Daarna het eerste makkelijke stuk langs het cruiseschip terminal. Om de bocht krijgen we direct 25 kt wind (6 bf). Gelukkig zijn de golven wat verder uit elkaar, maar wel hoger.

Onderweg krijgen we windstoten van 29 kt (7 bf) en slaan de golven over de boot heen. In de WC stroomt het water naar binnen en natuurlijk weer de WC papier nat.

Om 18:05 liggen we in de Tyrrelbaai voor ander. Het is hier gelukkig een stuk rustiger dan op zee. Er is wel wat deining maar daar wennen we wel weer aan. Kaat is (denk ik) rond 17:00 binnen gekomen. Kaat ligt in het noorden van de baai wij in het zuiden.

Vandaag weer geprobeerd naar Carriacou te gaan. Vorige week lukte et al niet vanwege de wind en vandaag weer niet gelukt. Nu de golven EN de wind.

We waren om 10:00 vertrokken van een ankerplaats met veel deining (swell). Het eerste stuk ging nog lekker maar toen we een uurtje onderweg waren kregen we hoge korte golven tegen en de wind draaide naar het NNO, dus tegen. We hebben het nog aangekeken en toen we bijna voorbij Grenada waren maar omgekeerd terug naar St. George.

We liggen nu weer in de Lagoon nu niet aan de mooring, die hebben Kaat (2 moorings) en Present ingenomen. Het is wel iets duurder maar wel een directe toegang naar de kant.