Vandaag weer verder de stad Parimaribo verkend. Het is een mooie stad, echter wel met veel achterstallig onderhoud. Vooral van de houten gebouwen en huizen. Op de weg terug zijn we langs de Palmentuin gelopen. We zagen al een vrouw midden op de weg lopen. Ze leek dronken en zwalkte over de weg. Ze sloeg ook af naar de Palmentuin en viel plotseling neer op de autoweg. Wij er naar toe en ik zag dat ze een epilepsieaanval had. Ondertussen kwamen de bewakers (5x man sterk) van het ministerie van vreemdelingzaken
er ook aan. Een van hem belde 115 voor een politiewagen?
De vrouw in eerste instantie laten liggen op straat en het verkeer werd omgeleid door de bewakers. Ze had overal spierspanning, schuim op haar mond, irregulaire tachycardy en geen pupilreflex. Na een paar minuten was het over en daarna kwam de politie. In eerste instantie wilde ze haar niet meenemen, maar lopen lukte ook niet en bij de eerste poging viel ze weer om.
De bewakers vertelden dat wij dokters waren en ik kon ze niet overtuigen dat ik een verpleegkundige ben en geen dokter. Daarna namen ze haar mee in hun auto naar de eerste hulp. Maar er is ook een kans dat ze haar bij de volgende hoek er weer uit zetten. Want haar meenemen ging wel met heel erg veel tegenzin.
Na dit avontuur weer naar de boot gegaan.