Op 16 november vertrekken we uit Puerto Rico, na 4 weken vakantie te hebben gevierd op Gran Canaria. We gaan naar de Kaap Verdische eilanden en als we daar zijn aangekomen nemen we de beslissing wat de volgende bestemming wordt.
De overtocht zal ongeveer 7 nachten duren, de langste overtocht tot nu toe. Als we vertrekken hebben we direct geen wind meer. Weer de motor aan. Gelukkig zijn alle dieseltanks vol dus kunnen we wel even op de motor varen. Aan het einde van de middag komt er nog een grote groep dolfijnen langs en dan zijn we alleen. De motor gaat pas de volgende dag na 26 uur uit. We zeilen met wind mee en 5,5 kt naar Sal. We komen bijna niemand tegen. Alleen een Frans zeilschip dat naar Dakar vaart. Het varen gaat
goed. We hebben vanaf 18:00 een wachtsysteem ingevoerd:
– 18:00 – 20:00 Ben slaapt, Marcel op wacht.
– 20:00 – 24:00 Marcel slaapt, Ben op wacht
– 0:00 – 4:00 Ben slaapt, Marcel opwacht
– 4:00 – 8:00 Marcel slaapt, Ben op wacht
– 8:00 – 18:00 geen formeel wachtsysteem.
Rond 17:00 – 17:30 eten we warm en na 8:00 is het ontbijt. Bij het wacht houden heb ik geregeld mijn ogen dicht en kijk om de 15 minuten om mij heen. Marifoon is ook uit want je hoort er helemaal niets nuttigs op. Alleen een paar mensen die ’s nachts niets te doen hebben en onzinnige kreten uiten. Het lijkt wel de dierentuin.
Na 6 nachten komen we aan op Sal, Palmeira. Het is 17:30 en zoeken een plaatsje om te ankeren. Als we in de haven van Palmeira zijn aangekomen vertrekken we weer snel. Er is geen ruimte om te ankeren. Er liggen zeker 40 zeilboten op een klein stukje. Die nacht varen we door naar Sa� Vincente, Mindelo. Bij Mindelo is de enige jachthaven van de Kaap Verdische eilanden.
Verder hebben we een beslissing genomen voor de rest van de reis. We gaan eens naar Suriname en daar besluiten we of we een rondje Atlantische oceaan doen of via het Panama kanaal naar de Stille Oceaan gaan.