We gaan weer bijna vertrekken. Vanochtend naar de Nieuwe Haven geweest om uit te klaren.
Daarna naar de jungle gereden.
Was een heerlijke wandeling. Ook moet er proviand worden ingeslagen. Bij de Grote Combee o.a. luiers en vers fruit gekocht.
Helaas door de rellen van vorige week nog steeds wegblokkades en konden we niet via de normale weg naar Domburg terug. Overal politie en militairen op straat. Later bleek dat er ook weer demonstratie waren in het centrum.
Kinderen zijn vandaag rond 6:30 wakker geworden maar blijven nog een uurtje rustig in hun tentjes liggen en met elkaar babbelen. Meestal is het Jonathan die zijn stem opschroeft dus we staan op en gaan we ontbijten. Elisabeth kan niet wachten op mama, de bron van haar genot en Jonathan voor zijn boterham. Vandaag regent het eindelijk niet en schijnt de zon. Met de zon komt direct de hitte. Het is broeierig en wij zijn klam. Ik laad de dinghy vol met lege waterflessen en ga naar de de kant te kijken of de was van gisteren al droog is en laat de kinderen achter met Marcel. Na een poosje is het was gevouwen en waterflessen gevuld. Ik hoor Elisabeth niet huilen en Marcel roept me ook niet op op de marifoon dus ik ga nog even zwemmen in de zwembad voordat ik weer naar de boot keert. Ondertussen is Marcel bezig een bank kussensloop af te halen en te wassen. Morgen wil hij deze repareren. Iedereen is bezig vanochtend.
Vanmiddag ben ik alleen met de kinderen op de boot. Ze slapen allebei. Toen de middagslaapje voorbij is neem ik beide kinderen en laad ik ze in de dinghy. Jonathan heeft zijn harnas met een touw aan en overheen een zwemvest en Elisabeth zit vast in haar maxicosi. Bij de steiger maak ik de dinghy vast en laad de kinderen uit. Marcel zit in de restaurant en hij weet niet dat ik al was aangekomen. Jonathan kruipt over de bruggetje naar de poort en ik draag Elisabeth. En toen zag ik het beest. Ik riep naar Jonathan dat hij in het water moest kijken. Hij snapte niets van. Ik wees naar het beest en toen zag hij hem ook. Een kikkergroene leguaan in het water. Hij zwom goed maar de kade muur was zo hoog dat hij niet eruit kon. De brug zit vrij hoog boven het water. Jomathan kruipt netjes verder naar de poort. Achter de kademuur maak ik Jonathan vast aan het railing van de trap zodat hij niet van de kademuur in het rivier valt. Ik kan ze niet beide dragen en kruipen over de scherpe stenen is voor Jonathan is te ver. Ik draag Elisabeth naar de restaurant. Marcel loopt dan Jonathan bij de trap op te halen en de leguaan te redden. Marcel pakt een touw en maakt een oog. Hij laat deze in het water zakken. Leguaan grijpt zich aan vast met zijn achterpoten en laat zich omhoog tillen. Eenmaal boven springt de leguaan van de kademuur af en tent weg. Jonathan kijkt vol aandacht naar de leguaan.
Na ruim 3 maanden zwaait mijn vader vandaag af. Op 17 november 2022 kwam hij op Gran Canaria Las Palmas aan boord en na de Kaapverdië, Frans Guyana en Suriname gaat hij nu weer van boord.
Hij is bij de oceaan oversteek van onschatbare waarde geweest.
Om 12:20 zijn we naar Johan Adolf Pengel vliegveld bij Zanderije gereden en hebben mijn vader daar afgezet. Nadat hij zijn boardingpass heeft gekregen hebben we afscheid genomen en liep hij door naar de immigratie.
Rond 16:45 vertrekt zijn Boeing 777 naar Nederland waar hij morgen ochtend aankomt.
We missen hebben hem nu al. Nu moeten we het weer met ons kleine, jonge gezin zelf doen.
Bedankt pap/Ben
Inklaren kostte ons 2 dagen omdat we bij de Nieuwe Haven door een medewerker naar het verkeerde kantoor zijn gestuurd en daarna het juiste kantoor dicht was.
Elisabeth is bij het consultatiebureau geweest en heeft haar erste vacinaties gehad. Op het prikken na had ze er, gelukkig, weinig last van.
Suriname is een tropisch land en dat is te merken. Er valt veel regen naar beneden. Eva is nu bijna klaar met al het wasgoed van onze overtocht. Dit komt vooral omdat het niet droog wil worden aan de lijn. Gisteren was een relatief droge dag en hierdoor is nu het meeste droog geworden.
Mijn vader’s ticket is geboekt en hij vliegt de zondag 12de weer naar huis. Ik denk dat hij wel toe is aan wat rust na ruim 3 maanden aan boord met twee kleine kinderen.
05-17.11N 052-35.28W
Bij Domburg Harbour Resort ligt de boot aan een mooring. We zijn welkom gehete door Jeroen die het beheer van de mooings heeft over genomen van Nettie.
Eva is direct begonnen met wassen. Dit is een lastige klus in Suriname. Niet zozeer het wassen maar het drogen. Het regent hier altijd. De was hangt nu al twee dagen aan de lijn en om de paar uur wordt het weer nat.
Gisteren bij een warung gegeten.
Vandaag met Elisabeth naar het consultatiebureau voor haar eerste vaccinaties. Ook komt Rishi vandaag rond 10:00 een auto brengen die we voor 4 weken gehuurd hebben.
05-17.11N 052-35.28W
Daarna dinghy te water en buitenboord motor eraan. Helaas komen we er nu ook achter waarom we steeds benzine roken in de boot. Het ballonetje in de brandstofleiding is gescheurd.
We roeien naar de kant en lopen naar River Breese. Jeroen heet ons welkom en had ons al zien aankomen. De keuken is nog open en Eva en ik eten patat en bitterballen. Wij nenen voor mijn vader patat en bitterballen mee.
Afgelegd: 62 / 5138 nm
05-17.11N 052-35.28W
Daarna gaan we de hoek om en hebben halve wind. Topaas ligt 11 nm achter ons. Helaas is Eva heel zeeziek geworden. Het expiriment zonder pleister varen is dus geen succes. Hopelijk voelt ze zich morgen wat beter.
Ik hijs de ParaSailor en we gaam 7-9 kn. Dit doen we tot dat de lucht grijs wordt. Ik hijs het grootzeil en ben net te laat voordat de wind komt. Met veel mooite krijgen de de ParaSailor naar beneden en trekken de genua uit. We gaan als een speer en het gangboord zit onderwater.
Na de tweede squall valt de wind weg en starten we de motor. Deze blijft aan tot de derde squall. Daarna zeilen we weer een paar uur maar in de avond gaat de motor weer aan.
In de avond en nacht veel regen gehad.
’s Morgens moeten we nog 64 nm tot Domburg. We liggen op schema om rond 14:00 bij de rivier te zijn met laag water.
Aankomst Domburg rond 18:00-20:00.
Afgelegd: 144 / 5076 nm
06-09.10N 054-42.04W
Wij zijn al ruim een week onderweg naar Franse Guyana. Eindelijk voel ik me wat beter. Ik durf in de kuip te gaan zitten. Ik weet dat ik veilig en droog op de boot zit en toch geven mij de bewegende muren van zout water een beroerd gevoel. Oceaan is een grote meester voor wie ik bang ben en die mij vaak misselijk maakt. De reis duurt me te lang. Ik ben een ram die van vaste land onder zijn voeten houdt en graag bergjes op en afloopt.
Aan het begin van onze reis was ik 2 dagen zeeziek ondanks dat ik zeeziekte pleister heb gebruikt. Ik zat alleen binnen met Jonathan en Elisabeth. De zee was aardig wild en de kuip was op dat moment niet geschikt voor ze. Bovendien ik was nog niet aan toe. Ik lag de hele dag op de bank als een zeug met de biggetjes aan haar tiet. Tot vandaag moet ik aan het biggetje denken die op de Kaapverdische Eilanden bij de slager te koop lag. Mijn maag kneep toen dicht en ik voelde verdriet dat deze biggetje zo aan zijn einde moest komen. Wat hebben onze biggetjes het toch goed bij ons dacht ik voor me zelf. Jonathan klom op me en gaaf me een diep tissue massage terwijl hij de boeken uit de boekenkast trok die niet voor hem bestemd waren.
Zeilen is geen luxe voor de gene die het nog niet weten. Onze schone beddengoed waar ik zo trots op was was binnen 2 dagen vies doordrenkt met zweet, urine, ontlasting en braaksel van Elisabeth, moedermelk, zout water, etensresten en heel veel kruimels. In de koelkast is een pot met augurken uitgelekt en in de opslagruimte onder de bank is een pot met gegrilde paprika’s opengegaan. Over de tapijt zijn ontelbare etenswaren en dranken heen gegaan en ook de half gare brood die Marcel in de koekenpan wilde omdraaien.
Mijn tweede zeeziekte pleister was bijna uitgewerkt. Elke pleister werkt voor 72 uren. Dit keer ga ik proberen geen pleister te plakken. Marcel denkt dat ik genezen ben, maar nee hoor. Volgende dag zonder pleister begin het ellende weer. Ik voel me zeeziek en ik braak. Snel plak ik weer een pleister achter mijn oor die pas de volgende dag gaat werken. De pleisters geven wat verlichting maar tegelijkertijd ook bijwerkingen. Ik kan mijn ogen niet focussen van dichtbij.
De tijd gaat door en we varen verder. Op een ochtend heb ik een vislijn uitgegooid. Het duurde niet lang en we hebben een vis gevangen. Die heb ik snel om z’n leven gebracht en voorbereid als avondeten. Het was net voldoende voor ons vier en het was verrukkelijk lekker. Paar dagen later weer een vislijn uitgegooid en direct een grote goud makreel van driekwart meter gevangen. Te grote hap voor ons dus ik heb hem weer los gelaten. Daarna nooit meer wat gevangen.
Op de dag van aankomst op Iles du Salut van Franse Guyana ben ik de hele dag zeeziek en ik braak ondanks dat ik de pleister heb. Marcel heeft net gegijpt en de boot ging anders schommelen. Marcel zegt dat het tussen mijn oren zit en dat ik nerveus ben van de aankomst. Ik weet niet wat het is maar het is onaangenaam.
We arriveren hier rond zes uur in de avond. De zon is net onder. We horen kippen, een haan en cicades veel gezellige herrie maken. De begroeiing van de eiland is dik en prachtig. Overal sterke en gezonde palmbomen overgeladen met kokosnoten. Ik ga met Marcel snel de zeilen opruimen en Ben gaat pannenkoeken bakken. Rond acht uur gaan we allemaal uitgeput slapen.
.
Ondertussen ging ik brood bakken in de WonderPan die we van Mar en Nick hebben gekregen in Mindelo.
Toen Eva terug kwam was het brood ook bijna klaar. Ondanks dat ik hetzelfde recept eb gebruikt voor het deeg zag het brood er heel anders uit. Het smaakte wel heel goed ondanks dat ik het zout vergeten was.
Om 11:30 naar de kant, dit keer met kinderwagen, en zijn we gaan een in het restaurant. Onderweg viel erg een kokosnoot uit de kokospalm op mijn vaders voet, gelukkig had hij Crocs aan en is er niets gebroken. Het was lekker eten maar wel erg duur. € 29,- pp. Na het eten ben ik samen met Jonathan, op mijn rug, ook het eiland rondgelopen.
Eind van de middag ging een hele grote groep toeristen vertrekken van het eiland met een motor catamaran. Daarna namen de dieren het eiland weer over. Er vloog een zwarte papegaai en de aapjes klommen in de palmbomen en gooiden kokosnoten naar beneden. Erg leuk om te zien hoe ze van boom naar boom sprongen.
’s Avond alles al voorbereid voor het vertrek van morgen. We gaan morgen ochtend naar Domburg in Suriname.
Topaas vertrekken ook morgen ochtend.
05-22.46N 052-39.45W
Vandaag Ile Royal bezocht. Heel groen eiland met heel veel kokospalmen.
Ook aapjes gezien.
Daarna naar de bar/restaurant gelopen en daar kwamen we, heel onverwacht, Martin, Ilke, Fedde, Aniek, Jurre en Hidde van de Topaas tegen. Samen wat gedronken.
Morgen samen om 12 uur naar het restaurant.
‘s Avonds pasta gegeten met tonijn.