Vandaag is Elisabeth 11 dagen geworden en is nu ruim aan week aan boord. Het gaat allemaal goed. Jonathan is de bezorgde grote broer als ze huilt en geeft dan steeds iets aan haar zoals knuffels en Duplo. De Duplo komt wel een beetje hard binnen.
Elisabeth heeft afgelopen nacht van 21:00 tot 3:00 geslapen. Dat gaat dus weer de goede kant op.
Afgelopen maandag heb ik een internationaal geboorte certificaat gekregen van het gemeentehuis hier in Las Palmas en gisteren allemaal afspraken gemaakt bij het gemeentehuis in Almere. Vandaag pasfoto’s laten maken.
8 november gaat Eva dus terug naar Nederland met Elisabeth voor een paspoort en mijn vader.
Ik ga zo nog vluchten boeken voor terug naar Las Palmas.
Zaterdag en zondag. Ongemak voor Eva neemt toe. Op zondag krijgt ze last van haar onderrug en buik.
Maandag de geboorte van Elisabeth. Daarna ga ik terug naar de boot om met Jonathan naar het gezondheidscentrum te gaan voor weer twee vaccinaties. Volgende maand weer twee.
Dinsdag met Jonathan maar het ziekenhuis voor Eva en Elisabeth. Helaas zijn kinderen niet toegestaan en mogen we als uitzondering 10 minuten blijven. Met Eva en Elisabeth gaat het goed. Eva kreeg wel monofer via een nieuw infuus. Vreemd dat ze monofer op 230 ml/uur doen zonder observaties.
Woensdag komen Eva en Elisabeth thuis. Ik zet Jonathan weer bij Karin en ga dan met de bus naar het ziekenhuis. Eerst moet ik daar weer administratie doen daarna nemen we een taxi naar de boot.
Donderdag naar het gemeentehuis voor de aangifte van Elisabeth. Helaas verkeerde informatie gekregen in het ziekenhuis. Het moet eerst gedeeltelijk digitaal en de 31ste krijg ik een afspraak. Eva is ondertussen bij de verloskundige geweest. Daarna bij de pediater voor Elisabeth
Vrijdag. Eindelijk een dag met redelijke rust behalve een afspraak bij de pediater. Wederom controle van Elisabeth.
Hoe is het allemaal begonnen heeft Marcel al omschreven. Uit mijn perspectief zal het waarschijnlijk verschillen omdat ik de tijd niet zo goed in de gaten hield.
Toen ik Marcel wakker maakte wilde ik nog van hem dat hij op de kajuit bank achter mij gaat liggen om mijn onderrug warm te houden maar daar was het al te laat voor. De weeën werden steeds krachtiger en echt om de 5 en 4 minuten. In mijn inzien ging Marcel zich rustig aankleden en bleef nog in de kuip rustig rondkijken hoe de hele stijger slaapt. Dit maakte me nerveus en ongeduldig zei ik ,, bel nu de taxi!’’
Marcel moest 2 pogingen doen om een taxi te bellen. Hij vermoedde dat ze hem niet hebben begrepen waar ze ons moeten ophalen. En zo was het ook. De taxi was er daarna in een rap tempo.
Eenmaal bij de juiste ingang van het ziekenhuis mag ik direct in de rolstoel gaan zitten. De verpleegkundige en de taxichauffeur moeten even geduld hebben want ik zit net in de midden van de wee.
Verpleegkundige rende met me richting de onderzoekskamer. Hier splitsen onze wegen want Marcel gaat mijn registratie regelen. In de verloskamer meten ze mijn bloeddruk en ik moet naar de wc al weet ik niet waarom want plassen hoef ik niet. Dus doe ik mijn onderbroek uit want daar vragen ze naar en klim ik op de gynaecologische stoel. Daar krijg ik te horen dat ik 8 cm ontsluiting heb. Ik mag weer snel in de rolstoel gaan zitten en hoera naar de verloskamer. Marcel komt binnen toen ik al op het bed lag te persen. Het maakt me niets uit dat ze een infuus in me arm injassen en ook de COVID test doen. Het enigste wat ik wil is dat ik alles achter de rug heb. Er komt een wee en ik schreeuw waarom het zo veel pijn doet. Ik dacht dat de verloskundige haar beide handen in me stak maar dat was De hoofd die nu volledig eruit was. Daarna nog aantal keer geperst en Elisabeth werd geboren. Elisabeth werd op me buik gelegd, dan weer weggehaald en verzorgd. Ik zag Marcel met haar weg lopen richting de neonatologie kamer en ik bleef achter voor de nageboorte. Na enige tijd drukken op me buik en wat geperst kwam de placenta los. Bij inspectie van de baarmoeder bleef hier en daar nog wat haken dus heeft de verloskundige deze losse stukjes er uit gevist. Prettig gevoel was het niet en het zag uit net alsof je een kippenborst van de vliezen schoonmaakt.
Daarna werd ik naar een postpartum zaal gebracht waar ik bij mocht komen en wachten op Elisabeth tot zij zonder zuurstof kon. Ongeveer 1,5 uur later waren we weer verenigd en naar de kraamafdeling gebracht. Ik kwam op een tweepersoonskamer terecht waar een andere kraamvrouw met haar baby lag.
Vroeg in de ochtend kwam er een verpleegkundige gehoor test te doen bij Elisabeth. Omdat Elisabeth nog zo vers was en niet adequaat heeft gereageerd op de test zal de verpleegkundige de volgende dag weer komen.
Marcel bleef bij ons ongeveer tot 9:30 en dan moest hij naar de boot Jonathan op te halen om hem te laten vaccineren. In de loop van de dag ging mijn kamergenoot naar huis en ik bleef alleen op de kamer.
Later in de middag kwam Marcel met Jonathan ons bezoeken, maar ze waren beneden tegengehouden. Jonathan mocht niet naar boven. Gelukkig na een uitzondering voor ons mocht ik ze voor 10 minuten ontvangen.
Jonathan was heel schattig. Hij was stil en sprakeloos toen hij Elisabeth zag. Zittend op Marcel schoot en vanuit afstand bleef hij verlegen kijken naar ons allebei. Zijn verlegen blik gleed van mij af richting Elisabeth en weer terug naar mama voor bevestiging en dan weer naar Elisabeth. Zo ging het een poosje door. Daarna heeft Marcel Jonathan op mijn bed gezet. Hij keek even naar Elisabeth die in me armen lag en ging snel van door om de voeteneinde van het bed af te likken. 10 minuten was snel om en ik bleef weer alleen met Elisabeth.
De volgende dag vroeg in de ochtend werd er bloed bij me afgenomen en bij Elisabeth een hielprikje gedaan en nogmaals de gehoor test. Niet alleen dat we nu weten dat Elisabeth goed kan horen maar pijn kan ze ook voelen want de verpleegkundige van de gehoor test liet de meetkasje op Elisabeths hoofd vallen. Elisabeth werd keihard huilend wakker.
In de loop van de ochtend kreeg ik de bloeduitslagen. Mijn Hb was erg laag en ze kwamen me vertellen dat ze mij een ijzer infuus willen geven. Hiervoor kreeg ik een infuus ingebracht. Na een uurtje was de ijzer ingelopen.
In de middag kreeg ik bezoekje van Marcel. Hij bracht mij mijn haakwerk. Dit keer ben ik een winter overal voor Elisabeth aan het haken. De dag ging snel om en Marcel moest weer naar de boot naar Jonathan. Het is nu dinsdag avond en we hebben laatste nacht voor ons liggen. Vannacht is Elisabeth heel onrustig. Na 2,5 uur voeden is ze nog steeds niet tevreden en blijft huilen. Twee verpleegkundigen komen de kamer binnen om te kijken wat er hier aan de hand is. Ze zijn aardig. Die ene helpt me Elisabeth aan te leggen. Rond 5 uur is het weer stil in de kamer.
De ochtend breekt aan. Het is de dag van onze ontslag. Elisabeth wordt nog door de pediater hardhandig geïnspecteerd en goedgekeurd. Maar voordat we weg kunnen wordt er nog bij Elisabeth haar tongriem geknipt zodat haar tong verder uit haar mond kan reiken en dat ze beter vacuüm kan trekken en dat ik minder pijn heb tijdens borstvoeding geven. Ik ga niet mee want ik wil het niet zien. Wel zeggen dat het haar geen pijn gaat doen. Terug komt ze met een beetje bloederige mond en huilt ze. Ik leg haar aan maar drinken doet ze niet en blijft huilen. Ik denk dat het haar toch pijn doet.
Van verschillende medische medewerkers kregen we 3 verschillende soorten ontslag papieren en we mogen naar huis. Naar de boot gaan we met de taxi. Eenmaal op de boot ligt Jonathan te slapen. Karin die op Jonathan paste verlaat onze boot snel. Ze wil ons lekker alleen laten om te settelen.
Hoe Jonathan op Elisabeth heeft gereageerd toen hij wakker werd kunnen we het zich allebei helaas niet herinneren. In iedere geval is Jonathan elke dag heel lief voor zijn kleine zusje.
Welkom thuis Elisabeth. Wij zijn erg blij en gelukkig met jouw komst in onze leven. Wordt een gezond en gelukkig wezentje op deze wereld en in onze familie. We zullen je begeleiden door het leven.
Het is 3:00 Eva maakt mij wakker. De weeën zijn nu om de 5 minuten.
Vanochtend, dus de 23ste, om 8:00 begon er al wat te gebeuren. Eva had wat last van onder rug en onderbuik. Dit gebeurde onregelmatig om 10 tot 40 minuten. Dit bleef de hele dag zo doorgaan.
In de namiddag naar de speeltuin bij het Cartagena hotel gelopen.
Daarna pizza gegeten met op Eva’s deel extra chilipeper en tabasco om het extra heet te maken. Vroeg naar bed.
Dus nu weer uit bed en aankleden. De weeën komen regelmatig om de 5 minuten en dan is het tijd om een taxi te bellen. Om 3:16 bel ik de taxi en loop ondertussen loopt ik naar Karin om haar wakker te maken. Karin wordt wakker door mijn geklop en daar zien we de taxi bij de Sailors Bay Bar al aankomen. Karin gaat bij ons op Jonathan passen bij ons op de boot en wij gaan met de tassen en MaxiCosi naar Hospital Matera Infantil.
De taxi chauffeur ziet wat er aan de hand is en Eva mag voorin zitten. Snel pak ik een matje voor op de stoel voor het geval dat de vliezen breken. Een kwartiertje later zijn we bij het ziekenhuis, helaas bij de verkeerde ingang en we moeten weer de taxi in. Dit keer komen we wel bij juiste ingang. Direct komt er een verpleegkundige met een rolstoel en neemt Eva mee. Ik mag nog niet mee want eerst moet alle administratie geregeld worden. Ik vul 2 vellen A4 met gegevens in en denk dat ik nu wel maar Eva mag. Helaas mag ik nog niet verder. Ik ga maar mij boek lezen in de wachtkamer.
Lang duurt dat niet en na vijf minuten wordt ik gehaald. Ik krijg stoffen over mijn sandalen aan, een OK haarnet en een COVID schort. Daarna wordt ik de verloskamer ingeleid. Er is al 8 cm ontsluiting.
Er wordt een infuus ingebracht en tussen de persweeën door een COVID test afgenomen. 4:13 is het hoofd er al uit. Er mag niet meer geperst worden om het perineum te beschermen. Een paar minuten later komt er weer een wee en wordt de baby om 4:17 geboren. Direct begint de baby te huilen maar dat stopt snel.
Eva krijgt de baby op haar buik en dan mag ze kijken of het een jongen of meisje is. De navelstreng zit in de weg dus ze ziet niets. Ik weet al wat het is. De navelstreng wordt verschoven en dan ziet Eva het ook: een meisje.
Er wordt netjes gewacht tot de navelstreng niet meer klopt en dan knip ik deze door. Helaas is de schaar erg bot en heb ik meerdere pogingen nodig om de navelstreng helemaal door te knippen.
Onze dochter is nu een zelfstandige wezen. Ze wordt nu echter van rosé naar paars en wordt van Eva’s buik gehaald. Doordat de bevalling zo snel ging zitten haar longen nog vol met vocht. Ze wordt uitgezogen en daarna in de couveuse. Ik ga mee, zoals afgesproken, met onze dochter en Eva blijft op de verloskamer voor de nageboorte.
Onze dochter krijgt zuurstof want de saturatie zakt nog steeds naar 80% met zuurstof gelukkig 90% en dat stijgt snel maar 100%.
Eva wordt ondertussen naar een verpleegkamer gebracht en is daar aan het bijkomen.
Wanneer onze dochter zonder zuurstof kan worden we naar de verpleegkamer gebracht. Eva krijgt haar in haar handen en ze straalt en heeft tranen in haar ogen.
Onze dochter heet Elisabeth Hanna Eva, weegt 3175 gram en is 48 centimeter lang. In Spanje meten ze nog.
Deze week zou de geboorte moeten plaatsvinden, maar helaas. De foetus heeft andere ideeën en wil er nog niet uitkomen.
Hierdoor moest Eva op maandag naar de verloskundige geweest en donderdag naar de gynaecoloog.
Als de foetus op maandag nog geen baby is moet Eva naar het ziekenhuis voor een COVID-19 test en dan wordt dinsdag de bevalling opgewekt. We wachten af.
Gisteren bij Chet en Jessy gegeten. Chet had Indische curry gemaakt met brood. Was lekker pittig en een gezellige avond. Jonathan blijf thuis.
Meteen maar het belangrijkste nieuws: er is nog geen baby. Wel volgende een afspraak bij de verloskundige en een paar dagen daarna bij de gynaecoloog. We wachten rustig af.
Ik heb weinig gedaan. Boot onderhoud is klaar. Laatste was de aan/uit knop van de motor die Jonathan kapot heeft gemaakt. Deze is nu vervangen.
Ondertussen lukt het Eva niet meer om in de punt te slapen en zij ligt nu in de kajuit.
Het weer is lekker op Gran Canaria. Niet te warm en niet te koud. Alleen ‘s nachts zou het wel wat koeler mogen zijn of wat meer wind.
Zoals jullie al weten zal ik ongeveer 2 weken na de bevalling naar Nederland afreizen om daar een passport voor onze baby te regelen. Inmiddels wordt het daar koud en zo veel warme kleine baby kleding (eigenlijk bijna geen) hebben we niet bewaard. Daarom heb ik besloten wat te gaan haken. Ik heb een leuke patroon op YouTube gevonden voor deze schattige baby mutsje en sokjes. Ik heb er 4 dagen over gedaan en dit is het geworden.
Het is weer 11 oktober, ik ben weer jarig. Dit keer vier ik mijn verjaardag in Las Palmas met Eva en Jonathan.
Wanneer ik wakker wordt zingt Eva “lang zal hij leven”. Na het ontbijt ga ik met Jonathan wandelen en boodschappen doen.
Eerst lopen we naar de Hiperdino bij het cruiseschip terminal. Daar ligt de Anthem of the Seas.
Echt een gigantisch schip met bovenop een kraan met een gondel. Daarna lopen we naar de stad terug langs de La Niña, een replica van één van Columbus zijn schepen. Met deze replica is naar Amerika en terug gezeild en ook naar Portugal.
Maar 12 m lang.
Daarna, hopelijk, waterdichte bakjes gekocht bij de Chinese bazaar. We hebben wel bakjes maar die lekken met soep en andere vloeibare dingen. Als deze werken gaan de oude bakjes weg.
En als laatste twee slagroom gebakjes voor Eva en ik. Helaas hadden ze geen slagroom soesjes meer.
Terug op de boot, na ruim 2,5 uur wandelen, Jonathan lunch gegeven en daarna in bed.
Met Jonathan in bed hebben we genoten van de gebakjes met een kopje thee. Verder een rustige middag gehad.
‘s Avonds ossenhaas biefstuk gebakken en dit gegeten met brood en jus. Dit was heel goed de gelukt. Het recept van Loetje weer gebruikt.
Deze week stond in het teken van: het warme weer en bezoeken aan instanties.
Het weer. Het was warm afgelopen week. De temperatuur steeg geregeld boven de 35 gr C met daarbij weinig wind en een hoge luchtvochtigheid. We hebben onze bezigheden aangepast naar de ochtend en late middag. Helaas is het ‘s nachts ook plakkerig warm. Gelukkig is het nu beter met 12 kn wind en een temperatuur van 25 gr C.
We gaan ook geregeld naar één van de vele speeltuinen van Las Palmas. Deze speeltuin is in het park van een 5 sterren hotel. Ook het park is heel mooi met overal exotische planten, bomen, beelden watervallen en fonteinen.
Deze week is Eva bij de verloskundige geweest en bij de gynaecoloog. Bij de verloskundige kregen we te horen wat we moeten doen wanneer het vruchtwater breekt en waar we maar toe moeten. Jonathan kan in geval van nood mee naar het ziekenhuis. Ook is er een echo gemaakt om te zien of de placenta op de juiste plaats zit en gelukkig die is netje opgeschoven naar boven.
Eva zit nu in week 38 en dinsdag wordt het alweer week 39. De bevalling kan dus elk moment beginnen. Alles staat klaar en we weten welke taxi we moeten bellen om naar Hospital Matero Infantil te gaan.
We zijn nu een week in Las Palmas. We hebben de eerste dagen uitgerust en toen kom er een storm. De storm viel qua wind wel mee maar er was heel veel regen. Er viel zo veel regen dat de lokale riolering het niet aan kom. Overal kwamen putdeksels omhoog en er lag over rioolwater op straat inclusief de niet oplosbare materialen. Ook was duidelijk waar het rioolwater overloop is: de jachthaven. Van het ene op het andere moment was het water in de haven troebel en rook het als een riolering. Overal dreef vochtig wc doekjes maand verband plastic zakjes papier ontlasting. Gelukkig werd het dinsdag weer droog en nu (donderdag) begint het water in de haven langzaamaan weer helder te worden.
Jonathan is naar het lokale consultatiebureau geweest en heeft drie prikken gekregen. Volgende maand weer drie. Eva wilde ook een arts spreken maar ze dachten dat we naar de eerste hulp wilden. Uiteindelijk gelukt om een afspraak op 5 oktober te krijgen.
Verder druk bezig met het regelen van de bevalling en wat er na komt. Ik dacht dat ik alles in Nederland had uitgezocht maar helaas was het toch anders dan gedacht.
Het plan op dit moment is: Bevallen in het ziekenhuis in Las Palmas en na twee weken gaat Eva met baby naar Nederland voor een paspoort en een BSN voor onder andere de verzekering. Baby mag vliegen met een geboorte certificaat van Spanje.
Verder leuke buren. Rechts van ons een Engelsman die gisteren Nederlander is geworden. Hij komt vandaag weer terug uit Nederland. Hij doet mee met de ARC met zijn vrouw die later komt.
Links Amerikanen die morgen terug naar Amerika vliegen en dat over een maand terugkomen voor de ARC.
Verder is Karsten hier van de Becalm. Zijn knie ziet er goed uit en de hechtingen zijn eruit. Ik heb heb gehecht in A Coruña. Hij heeft ondertussen wel weer een nieuwe wond: in zijn vinger geboord.
