Categorie: Feeks reis 2013-2015

Sal is een klein eiland waar niet veel is. We liggen in de haven van Palmaira voor anker om te wachten op Patricia en Anneke. Zij kwamen de 14de en we zijn de 15de vertrokken naar Sao Nicolau. Het vertrek ging niet zonder problemen. Ik wist dat het anker achter een steen zat dus eerst in het water en het anker los gemaakt. Echter de ketting zat tussen en onder stenen. Wij zijn 45 minuten bezig geweest om de ketting en het anker weer binnenboord te krijgen. Ik ben zo veel onderwater geweest dat ik pijn mijn hoofd had. Mijn vader was flink aan het bloeden door de stenen en het koraal aan zijn linkerhand en enkel.

Bij het avond eten hadden we Patricia en Anneke een anti zeeziekte pilletje gegeven. Bij Patricia deed het pilletjes alles wat het moest doen maar bij Anneke werkte het minder goed. Na een paar minuten zeilen werd ze al zeeziek. Dus maar naar bed gestuurd met een bak erbij.

In de ochtend kwam er een groep dolfijnen langs. Anneke was niet wakker te krijgen dus die mistte de dolfijnen. Toen ze wakker werd waren ze net weg. Patricia heeft wel genoten van de dolfijnen. Daarna hebben Anneke en Patricia naar een dode vliegende vis gekeken die op het dek lag.

Anneke kreeg als ontbijt weer twee pilletjes en een plakje ontbijt koek en viel toen weer in slaap. Ze is helemaal uitgeteld.

Ondertussen varen we langs Sao Nicolau. De motor staat nog aan maar de genua doet ook een klein beetje snelheid erbij. Het eiland heeft hoge scherpe bergruggen. Ziet er indrukwekkend uit. Om 13:40 liggen bij Tarrafal op Sao Nicolau.

Vandaag komen Patricia en Anneke voor 9 dagen meevaren. Ze landen rond 17:50 lokale tijd. Het zal wel een enorme schok worden voor ze het is hier heel warm, een T-shirt is eigenlijk al te veel. Het water is echter ook heerlijk warm alleen sinds gisteren minder helder.

Vandaag een deel van de schade aan de boot gerepareerd. Bij de spiegel waren 2 koperen strips afgebroken en die zijn nu vervangen door aluminium strips (hadden we nog liggen).

Ook naar de schade die de sleepboot heeft gemaakt gekeken. Alle losse stukjes kit, polyester en andere stukjes verwijderd en schoon gemaakt. Met epoxy kan ik het denk ik wel tijdelijk repareren totdat we terug zijn. Het zal er niet mooi uit zien maar als de reling maar weer betrouwbaar is.

Wanneer we uit Dakhla vertrekken waait het flink. We denken rond de 25 kn. De wind komt echter wel uide goede hoek en hier blijven kan ook niet omdat ik net uitgeklaard ben en we naar Sal moeten voor Patricia en Anneke. Het is naar Sal 575 nm dus ik denk dat we er een dag of vijf over doen.

Het eerste stuk uit de baai van Dakhla gaat heel snel en als we uit er zijn en weer 20 meter water onder de boot hebben gaan we 6-7 kn. De hele nacht zijn schepen om ons heen. Het zijn grote trawlers en van licht hebben ze wel gehoord maar weinig hebben hun rode en groene lampen aan. Met vier van deze trawlers heb ik gelukkig maar een probleem en ik moet er bij 2 uitwijken. Daarna wordt het dieper 30 meter + en zijn er geen schepen meer te zien. Dat er in dit stukje nog een vis te vangen is begrijp ik niet. OM ons heen had ik de hele nacht minimaal 25 schepen om mij heen. De deze zijn allemaal een stuk groter dan een Urker vissersschip.

De volgende dag gaat het nog meer waaien en de golven worden hoger. We kunnen niet altijd meer op koers blijven en gooien de drogue overboord. Deze remt onze snelheid naar 5-6 kn en zorgt ervoor dat de achterkant niet wordt mee genomen door de golven. Zo varen we de hele dag en nacht.

Op 2013/11/08 18:39 op 21-55.22N 017-52.30W komen we een trimaran tegen (het is niet de Equinox). De naam is iets met Yoko….. en vaart 180 gr met een heel klein stukje grootzeil en een voorzeiltje. Op het voordek staat drie personen iets te doen. We missen elkaar net. Ik denk een meter of 50 tussen ons in. Ik heb ze aangeroepen op de marifoon en ook via DSC maar geen reactie gekregen. We doen ze even later een heel klein toplichtje aan.

Volgende ochtend is het wat rustiger geworden. De drogue wordt binnen gehaald en we gaan nu weer 6 kn. Golfen komen nog wel steeds in de kuip maar dat maar niet zo veel uit. Zo ga ik aan het eten beginnen (ik denk pasta) en dan gaan we weer verder met wacht lopen.

’s Nacht 5 vliegende vissen op dek gevlogen. Helaas wel gehoord maar niet gevonden in het donker dus zagen we ze pas overdag. Vliegende vissen zijn niet echt lekker dus maar weer in zee gegooid. ’s Morgens de spinaker boom tussen de genua gedaan en we gaan weer 5-6 kt. Wind is afgenomen en de golven worden wat rustiger.

Het is ook nooit eens lekker met de wind, hebben we eerst heel veel wind en golven en dan is er nu weer geen wind. Er is 10 kn voorspeld en dat is er volgens mij niet. Gelukkig komt er meer wind in de ochtend. Halve nacht op de mtor gevaren en daarna weer met de genua.

Het is nu eindelijk zo ver. Na 5 dagen zijn we eindelijk op Sal. De laatste nacht had wel een rommelige zee maar het was een stuk minder vochtig en warmer. Wanneer we ankeren bij Palmeira ligt daar de Equinox ook. Renzo en Edith gaan zo ook naar het vliegveld op zijn moeder en zus op te halen. Ik ben naar het vliegveld en de politie geweest op in te klaren en papa (Ben) naar de gasfabriek voor gas. Gas is helaas nog niet gelukt. Maar we hebben nog even voordat het krap wordt.

Wanneer we uit Dakhla vertrekken waait het flink. We denken rond de 25 kn. De wind komt echter wel uide goede hoek en hier blijven kan ook niet omdat ik net uitgeklaard ben en we naar Sal moeten voor Patricia en Anneke. Het is naar Sal 575 nm dus ik denk dat we er een dag of vijf over doen.

Het eerste stuk uit de baai van Dakhla gaat heel snel en als we uit er zijn en weer 20 meter water onder de boot hebben gaan we 6-7 kn. De hele nacht zijn schepen om ons heen. Het zijn grote trawlers en van licht hebben ze wel gehoord maar weinig hebben hun rode en groene lampen aan. Met vier van deze trawlers heb ik gelukkig maar een probleem en ik moet er bij 2 uitwijken. Daarna wordt het dieper 30 meter + en zijn er geen schepen meer te zien. Dat er in dit stukje nog een vis te vangen is begrijp ik niet. OM ons heen had ik de hele nacht minimaal 25 schepen om mij heen. De deze zijn allemaal een stuk groter dan een Urker vissersschip.

De volgende dag gaat het nog meer waaien en de golven worden hoger. We kunnen niet altijd meer op koers blijven en gooien de drogue overboord. Deze remt onze snelheid naar 5-6 kn en zorgt ervoor dat de achterkant niet wordt mee genomen door de golven. Zo varen we de hele dag en nacht.

Op 2013/11/08 18:39 op 21-55.22N 017-52.30W komen we een trimaran tegen (het is niet de Equinox). De naam is iets met Yoko….. en vaart 180 gr met een heel klein stukje grootzeil en een voorzeiltje. Op het voordek staat drie personen iets te doen. We missen elkaar net. Ik denk een meter of 50 tussen ons in. Ik heb ze aangeroepen op de marifoon en ook via DSC maar geen reactie gekregen. We doen ze even later een heel klein toplichtje aan.

Volgende ochtend is het wat rustiger geworden. De drogue wordt binnen gehaald en we gaan nu weer 6 kn. Golfen komen nog wel steeds in de kuip maar dat maar niet zo veel uit. Zo ga ik aan het eten beginnen (ik denk pasta) en dan gaan we weer verder met wacht lopen.

Om 15:10 zijn we bij de ingang van de hele grote inham van Dakhla. We moeten nog 5 nm varen om bij een pier aan te komen waar we kunnen aanleggen. We hebben wind en stroming tegen en gaan nog maar 2 kn vooruit. Wanneer we bij de pier zijn moet ik zig-zaggen rond de troep in het water. Het lijkt wel een vuilnisbelt hier. Er liggen veel plastic flessen, stukken touw eten en andere troep in het water en vooral het touw en de visnetten mogen niet in de schroef komen. We liggen tegen een Frans zeiljacht in de visserijhaven. Zij mochten niet verder in de inham varen en wij dus ook niet.

Er zou hier een kite surf evenement zijn. Bij navragen is er ook maar wel 30 km ten noorden waar we nu zijn. Dus dat lukt niet om er naar toe te varen. Wat wel klopt in is het rustige water hier. Er zijn bijna geen golven te zien en wel een lekkere noorden wind.

Het stadje Dakhla is een nieuwe stad. Er wordt ook hard gebouwd om het groter te krijgen. Er is een groot voetbal stadion met tennis banen. Heel veel kleine winkels en een markt voor groente fruit vlees en vis. Ik denk dat ik maar vegetariër wordt.

Toen we wat gingen drinken, voor de 2de keer bij het zelfde café/retaurant werden we uit genodigd voor het middag eten, veel groente en brood en daarna kwam voor iedereen een gebakken vis. Het was erg lekker.

Bij terug komt zagen we mensen aan het werk om het Franse zeiljacht en ons van een pilot boot naar de sleepboot terug te duwen/slepen en dan zie ik dat er één scepter, de potdeksel, de bovenkant van de romp beschadigd en de gehele zijkant van de boot zwart is. Toen we in de stad waren heeft de Marsa Maroc de drie boten gedraaid om met de sleepboot wat te slepen. De boot lag dus tegen de kade met een overhangende betonnen rand aan het botsten. Het Franse jacht en de sleepboot nog tegen ons aan. Dus een hoop schade waar ik geen idee van heb hoe dat te repareren en waar en dan heb ik het nog niet over de kosten.

Volgende dag met de buurman naar de Marsa Maroc en de haven meester geweest. Het is volgens hun mij eigen schuld omdat we er niet waren. Ze zijn ook niet verzekerd. Dus ik zit met de schade en er kan niets worden gedaan. Ik heb hier ook niets om het tijdelijk te repareren.

Overdag weinig wind gehad maar in de middag kwam er weer wat wind echter niet veel. Pas rond 19:00 kon de motor weer uit en konden we weer zeilen met 3 kt. De wind trok verder aan en en voerden 4-5 kt.

Aan het begin van mijn wacht, het was net donker, zat ik opeens tussen de vissers. 8 witte lampjes om mij heen. Meer licht voeren ze hier blijkbaar niet. De motor maar weer even aan gezet om uit dit groepje te raken. Even later een schip voor mij. Links een laag wit licht rechts een hoog wit licht en vreemd genoeg een groen licht. Wanneer ik dichter bij kom ook nog een rood zwaailicht. Dan opeens een groot zoeklicht op de boot. Niets op de marifoon en het schip komt maar dichter bij terwijl hij eigenlijk de andere kant op vaart. Dus ik denk dat hij achteruit vaart en dat met een hoge snelheid. Motor nog iets harder gezet en snel voorbij gevaren.

’s Morgen vertrokken met een heerlijke halve wind. We varen 5-6 kt. Grootzeil is 2x gereefd. Alleen de golfslag is niet zo prettig. Wel komen we een vrachtschip tegen dat een beetje aan het dobberen is. Ankeren kan namelijk niet omdat het meerdere kilometers diep is. Maarten had mij al verteld dat de Nouakchott op drift was geraakt. Ben had al het eten voor 3 dagen klaar gemaakt dus ’s avonds eten we Chili-con-carne. Om 19:00 gaat het wachtlopen weer in. Ik heb tot 2:00 – 3:00. In mijn wacht komt er nog meer wind en ik trek de genua voor de helft in. Ver komen mij geregeld vrachtschepen te gemoed maar die waren langs mij heen.

Ben heeft niet geslapen en komt mij om 1:00 aflossen. Zo een eerste nacht is wel weer wennen. De wind neemt af en ik word even wakker wanneer de motor wordt gestart en de genua helemaal wordt ingetrokken.

Om 8:00 neem ik de wacht weer over.

Lang niet meer op het strand geweest dus nadat de bot goed lag zwembroek aangetrokken en snorkelspullen gepakt en toen naar het strand gelopen. Het strand van Puerto Rico is een kunstmatig strand, dus veel stenen in het water.

’s Avond gegeten bij de Chinees in het grote winkelcentrum. Op het ijs na (zat waterijs tussen) was het goed eten.

De volgende dag alles op de boot gecontroleerd voor de overtocht naar de Spaanse Sahara en de Kaap Verdische eilanden.

Vroeg vertrokken uit deze gevangenis. De hele haven is omsloten door een grote golfbaan zodat je nergens naar toe kan. Er loopt alleen een snelweg.

Onderweg de Enjoyster tegengekomen.

Om 11:30 aangekomen. Eerst naar het kamen kantoor gegaan en er was eerst geen ruimte en later wel. Op ons plaatsje aangekomen is er ruimte genoeg. Alleen de ketting van de meerlijn is gebroken dus ik maar trekken aan het touw en het werd maar zwaarder en zwaarder was de hele ketting van de bodem aan he optillen. In de middag is de ketting gerepareerd zodat we toch aan twee touwen konden liggen.