Auteur: Marcel

Voor een oversteek van 16-20 dagen zijn heel wat voorbereidingen nodig. Hebben gekocht:
– 2 kg Bloem
– Limonade: citroen en mandarijnen
– 4 potten pastasaus
– Uien
– Tomaten
– Kiwi’s
– Prei
– Liga achtige koekjes
– Blikjes tonijn
– Gewone en vruchten yogurt
– 6 liter rode wijn
– 1 liter witte wijn (uitverkocht)
– Diesel
– 138 liter water
– 12 kg gas
– 25 tabletten paracetamol

Eergisteren de verstaging gecontroleerd en de mast wat versteld. Ook is het onderwaterschip schoongemaakt van een klein beetje aangroei. Wat ik nog wel moet doen is het log schoonmaken. Het wieltje zal wel vast zitten met beestjes
Gisteren zijn we met Renzo, Edith, Pim, Ken, Nina, Alexandra, Maouro + 2 bemaningsleden en wij een afscheidsetentje gegeten bij een Indiaas restaurant. Het was heerlijk maar veel te weinig dus zijn er na het eten nog een paar pizza’s gegeten bij de haven.

Het enig wat een beetjes tegen zit is de wind. Er is nog steeds geen passaat. de ARC vloot die uit Las Palmas is vertrokken druppelt hier nog steeds binnen voor diesel en we horen dat de doorgevaren boten in een zware storm zitten met 40-60 kn wind. De vloot die vanuit Mindelo is vertrokken heeft wind tegen. Dit zijn dus geen leuke berichten. Gelukkig is Angela voor ons aan het kijken wanneer we weg kunnen varen omdat het Internet hier niet erg betrouwbaar is.

Vandaag Sao Antão bezocht.

Om 5:30 ging de wekker omdat we de veerboot van 7:00 willen nemen. Om 5:45 varen we met de dinghy weg en zien dat Pim nog niet weg is en gaan langs de Senang. Pim ligt nog heerlijk te slapen en schrikt wakker als we op de romp kloppen, zijn wekker op zijn telefoon deed het niet. 6:15 zijn we bij het dinghydok in de marina. Renzo, Edith, Ken, Nina en Alexandra zijn er al meer dan een half uur.

We lopen naar de veerhaven dan daar horen we dat de 7:00 en 8:00 boot niet zal varen en er wel een 11:00 boot misschien zal varen. Daar wachten we niet op en Renzo stelt voor om met de Equinox naar Sao Antão te varen. Er is bijna geen wind dus ankeren moet geen probleem zijn. Eerst langs de bakker voor wat brood en dan met z’n achten op de Equinox naar Sao Antão. Zoals we verachten bijna geen wind. Zelfs niet tussen de eilanden.

Om 11:00 komen we aan op Sao Antão. Nina gaat weer onderhandelen met een taxi en als de prijs is overeen gekomen rijden we naar de startpunt van de wandelroute. De autotocht naar het startpunt is al erg mooi en we stijgen via steile wegen in de richting van de buitenkant van de kraterrand. Wanneer we bij het startpunt zijn wordt er nog een keer onderhandeld over de terugtocht en dan zijn we klaar voor de wandeling. Het aan deze kant van de krater is al is prachtig en dan gaan we. Het eerste stukje is afdalen naar de krater bodem en dan weer een stuk klimmen naar de kraterrand en dan zien we over de rand helemaal niets. We staan in de wolken. Achter ons in de krater is het nog zonnig en voor ons mist zo ver we kunnen kijken. We moeten nu afdalen naar het dal.

De afdaling is een langs een mooi pad. Op twee plaatsen is het pad naar beneden gestort maar de rest van het pad is goed. Wel hebben papa, Renzo en ik problemen. Papa met beide knieën, Renzo met één knie en ik ben door mij rechter enkel gegaan en heb ook een beetjes last van mijn knie. Als we het steilste stuk gehad hebben zijn we onder de wolken en zien het dal onder ons. Wat een uitzicht.

In het bewoonde gedeelte worden langs het wandelpad groente en fruit verkocht en wij kopen een zakje mispels.

Om 15:00 zijn papa en ik beneden. De laatste 5 km kon hij echt niet meer en zijn met de eerste de beste bus naar de kust gereden. Papa direct 2 bier gedronken. De rest is verder gaan lopen en komen 2 uur later aan.

De taxi haalt ons weer om 17:00 op en dan weer terug naar de Equinox. Wederom weinig wind maar de fok en het grootzeil zorgen toch voor 1 kn extra snelheid.

In haven aan gekomen gaan we met z’n allen uiteten naar een lokale pizzeria.

De tijd gaat snel. Patricia en Anneke zijn alweer vertrokken. Ze gaan eerst met een lokaal vliegtuig naar Sal en dan overmorgen naar Amsterdam. Ik zal ze missen ondanks de overgeven van Anneke was het erg gezellig.

Lieve bloglezers van de Feeks,

Vandaag hebben we Ken en Nina ontmoet. Ze lagen gisteren ook al aan de steiger, maar we hebben elkaar niet gezien. Maar vandaag op de steiger om de ARC reizigers uit te zwaaien. De servicekit voor de Gusher pomp ligt klaar voor ze!! En Nina, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!

Vanmorgen kwam Sushi Pim langs om te vragen of we in de middag bij hem langs wilden komen om sushi te eten. Nou, natuurlijk zagen we dat wel zitten!! Pim kwam ons halen met zijn dinghi, omdat wij aan de steiger liggen en de dinghy niet hoefden te gebruiken, en Pim ligt voor anker. Dus ook nog taxiservice erbij…fijn hoor! Nou, het eten was echt fantastisch; 3 gangen verse Tonijn met sojasaus en wasabi en nog een heerlijk saladeschotel en stokbrood met heerlijke kruidenboter! Goed gedaan Pim!! En natuurlijk wat witte wijn, sinaasappelsap gedronken en gezellig gesproken.

Wij, Anneke en Patricia, gaan vrijdag met het vliegtuig van 18.55 uur naar Sal en zullen daarna nog twee nachten in Sal verblijven voordat we zondag weer naar onze gezinnen zullen gaan! Nog even naar Santa Maria voor de azuurblauwe zee met hagelwitte stranden……

Veel liefs, Patricia

Beste logboeklezers.

Dit keer een andere schrijver!

Gisteren rond half 11 vertrokken uit Tarrafal; plaats op het eiland Sao Nicolao. Het was perfect weer voor Anneke en voor mij; rustig en we konden heerlijk zonnen (ook belangrijk) op het dek en in het gangboord. In enen ging de boot heel schuin en lag Anneke in het zeewater in het gangboord en moest ik mij liggend tegenhouden aan touwen en wat er ook was, om niet het zeewater ingeschoven te worden! Marcel had nog gezegd tegen Ben; de wind zal straks toenemen, maar natuurlijk had hij niks tegen ons gezegd……. Ze wilden vast een lolletje…..hahaha.

Met de hardere wind ook meer golfslag en dus in de tegenhoud stand zitten. Natuurlijk kwam de misselijkheid van Anneke ook weer om de hoek kijken (helaas) en heeft ze de hele reis met haar ogen dicht gezeten/ gelegen. Heel jammer voor haar.

In de ochtend had Ben heerlijke pannenkoekjes met rozijnen gebakken en deze waren nog over. Deze hebben Marcel, Ben en ik gedurende de dag opgegeten. Kun je toch lekker kokkerellen pap!!

We hebben de afgelopen dagen wel 8 eilanden gezien; dat is heel wat. Vlak voor aankomst in de haven van Sao Vicente waaide het enorm (maximaal 30 knopen!). Komende dagen blijft dit zo.

We liggen aan de steiger en we dachten: heerlijk zo het land op en lekker douchen etc. Maar wat een nare manier van liggen hier!! De boot zit natuurlijk vast met de punt aan twee touwen aan de steiger en de achterkant aan een mooring, maar wat een gebonk!! Niet normaal. Het lijkt wel of een reus de hele tijd aan de boot trekt. Advies: ga lekker voor anker en dan maar met de dinghy aan land, want dan heb je wel een beter nachtrust….hahaha.

Gisteren heerlijk gegeten in een pizzeria! Anneke en ik zaten nog te schommelen aan tafel (leek net of we nog op de boot zaten) haha. Vandaag shoppen, want ik denk dat we niks anders meer tegenkomen om een cadeautje te kopen voor onze kinderen. Vinden we helemaal niet erg hoor!

Veel liefs van Patricia (zus van Marcel)

Sal is een klein eiland waar niet veel is. We liggen in de haven van Palmaira voor anker om te wachten op Patricia en Anneke. Zij kwamen de 14de en we zijn de 15de vertrokken naar Sao Nicolau. Het vertrek ging niet zonder problemen. Ik wist dat het anker achter een steen zat dus eerst in het water en het anker los gemaakt. Echter de ketting zat tussen en onder stenen. Wij zijn 45 minuten bezig geweest om de ketting en het anker weer binnenboord te krijgen. Ik ben zo veel onderwater geweest dat ik pijn mijn hoofd had. Mijn vader was flink aan het bloeden door de stenen en het koraal aan zijn linkerhand en enkel.

Bij het avond eten hadden we Patricia en Anneke een anti zeeziekte pilletje gegeven. Bij Patricia deed het pilletjes alles wat het moest doen maar bij Anneke werkte het minder goed. Na een paar minuten zeilen werd ze al zeeziek. Dus maar naar bed gestuurd met een bak erbij.

In de ochtend kwam er een groep dolfijnen langs. Anneke was niet wakker te krijgen dus die mistte de dolfijnen. Toen ze wakker werd waren ze net weg. Patricia heeft wel genoten van de dolfijnen. Daarna hebben Anneke en Patricia naar een dode vliegende vis gekeken die op het dek lag.

Anneke kreeg als ontbijt weer twee pilletjes en een plakje ontbijt koek en viel toen weer in slaap. Ze is helemaal uitgeteld.

Ondertussen varen we langs Sao Nicolau. De motor staat nog aan maar de genua doet ook een klein beetje snelheid erbij. Het eiland heeft hoge scherpe bergruggen. Ziet er indrukwekkend uit. Om 13:40 liggen bij Tarrafal op Sao Nicolau.

Vandaag komen Patricia en Anneke voor 9 dagen meevaren. Ze landen rond 17:50 lokale tijd. Het zal wel een enorme schok worden voor ze het is hier heel warm, een T-shirt is eigenlijk al te veel. Het water is echter ook heerlijk warm alleen sinds gisteren minder helder.

Vandaag een deel van de schade aan de boot gerepareerd. Bij de spiegel waren 2 koperen strips afgebroken en die zijn nu vervangen door aluminium strips (hadden we nog liggen).

Ook naar de schade die de sleepboot heeft gemaakt gekeken. Alle losse stukjes kit, polyester en andere stukjes verwijderd en schoon gemaakt. Met epoxy kan ik het denk ik wel tijdelijk repareren totdat we terug zijn. Het zal er niet mooi uit zien maar als de reling maar weer betrouwbaar is.

Wanneer we uit Dakhla vertrekken waait het flink. We denken rond de 25 kn. De wind komt echter wel uide goede hoek en hier blijven kan ook niet omdat ik net uitgeklaard ben en we naar Sal moeten voor Patricia en Anneke. Het is naar Sal 575 nm dus ik denk dat we er een dag of vijf over doen.

Het eerste stuk uit de baai van Dakhla gaat heel snel en als we uit er zijn en weer 20 meter water onder de boot hebben gaan we 6-7 kn. De hele nacht zijn schepen om ons heen. Het zijn grote trawlers en van licht hebben ze wel gehoord maar weinig hebben hun rode en groene lampen aan. Met vier van deze trawlers heb ik gelukkig maar een probleem en ik moet er bij 2 uitwijken. Daarna wordt het dieper 30 meter + en zijn er geen schepen meer te zien. Dat er in dit stukje nog een vis te vangen is begrijp ik niet. OM ons heen had ik de hele nacht minimaal 25 schepen om mij heen. De deze zijn allemaal een stuk groter dan een Urker vissersschip.

De volgende dag gaat het nog meer waaien en de golven worden hoger. We kunnen niet altijd meer op koers blijven en gooien de drogue overboord. Deze remt onze snelheid naar 5-6 kn en zorgt ervoor dat de achterkant niet wordt mee genomen door de golven. Zo varen we de hele dag en nacht.

Op 2013/11/08 18:39 op 21-55.22N 017-52.30W komen we een trimaran tegen (het is niet de Equinox). De naam is iets met Yoko….. en vaart 180 gr met een heel klein stukje grootzeil en een voorzeiltje. Op het voordek staat drie personen iets te doen. We missen elkaar net. Ik denk een meter of 50 tussen ons in. Ik heb ze aangeroepen op de marifoon en ook via DSC maar geen reactie gekregen. We doen ze even later een heel klein toplichtje aan.

Volgende ochtend is het wat rustiger geworden. De drogue wordt binnen gehaald en we gaan nu weer 6 kn. Golfen komen nog wel steeds in de kuip maar dat maar niet zo veel uit. Zo ga ik aan het eten beginnen (ik denk pasta) en dan gaan we weer verder met wacht lopen.

’s Nacht 5 vliegende vissen op dek gevlogen. Helaas wel gehoord maar niet gevonden in het donker dus zagen we ze pas overdag. Vliegende vissen zijn niet echt lekker dus maar weer in zee gegooid. ’s Morgens de spinaker boom tussen de genua gedaan en we gaan weer 5-6 kt. Wind is afgenomen en de golven worden wat rustiger.

Het is ook nooit eens lekker met de wind, hebben we eerst heel veel wind en golven en dan is er nu weer geen wind. Er is 10 kn voorspeld en dat is er volgens mij niet. Gelukkig komt er meer wind in de ochtend. Halve nacht op de mtor gevaren en daarna weer met de genua.

Het is nu eindelijk zo ver. Na 5 dagen zijn we eindelijk op Sal. De laatste nacht had wel een rommelige zee maar het was een stuk minder vochtig en warmer. Wanneer we ankeren bij Palmeira ligt daar de Equinox ook. Renzo en Edith gaan zo ook naar het vliegveld op zijn moeder en zus op te halen. Ik ben naar het vliegveld en de politie geweest op in te klaren en papa (Ben) naar de gasfabriek voor gas. Gas is helaas nog niet gelukt. Maar we hebben nog even voordat het krap wordt.

Wanneer we uit Dakhla vertrekken waait het flink. We denken rond de 25 kn. De wind komt echter wel uide goede hoek en hier blijven kan ook niet omdat ik net uitgeklaard ben en we naar Sal moeten voor Patricia en Anneke. Het is naar Sal 575 nm dus ik denk dat we er een dag of vijf over doen.

Het eerste stuk uit de baai van Dakhla gaat heel snel en als we uit er zijn en weer 20 meter water onder de boot hebben gaan we 6-7 kn. De hele nacht zijn schepen om ons heen. Het zijn grote trawlers en van licht hebben ze wel gehoord maar weinig hebben hun rode en groene lampen aan. Met vier van deze trawlers heb ik gelukkig maar een probleem en ik moet er bij 2 uitwijken. Daarna wordt het dieper 30 meter + en zijn er geen schepen meer te zien. Dat er in dit stukje nog een vis te vangen is begrijp ik niet. OM ons heen had ik de hele nacht minimaal 25 schepen om mij heen. De deze zijn allemaal een stuk groter dan een Urker vissersschip.

De volgende dag gaat het nog meer waaien en de golven worden hoger. We kunnen niet altijd meer op koers blijven en gooien de drogue overboord. Deze remt onze snelheid naar 5-6 kn en zorgt ervoor dat de achterkant niet wordt mee genomen door de golven. Zo varen we de hele dag en nacht.

Op 2013/11/08 18:39 op 21-55.22N 017-52.30W komen we een trimaran tegen (het is niet de Equinox). De naam is iets met Yoko….. en vaart 180 gr met een heel klein stukje grootzeil en een voorzeiltje. Op het voordek staat drie personen iets te doen. We missen elkaar net. Ik denk een meter of 50 tussen ons in. Ik heb ze aangeroepen op de marifoon en ook via DSC maar geen reactie gekregen. We doen ze even later een heel klein toplichtje aan.

Volgende ochtend is het wat rustiger geworden. De drogue wordt binnen gehaald en we gaan nu weer 6 kn. Golfen komen nog wel steeds in de kuip maar dat maar niet zo veel uit. Zo ga ik aan het eten beginnen (ik denk pasta) en dan gaan we weer verder met wacht lopen.