Auteur: Marcel

Het is 3:00 Eva maakt mij wakker. De weeën zijn nu om de 5 minuten.

Vanochtend, dus de 23ste, om 8:00 begon er al wat te gebeuren. Eva had wat last van onder rug en onderbuik. Dit gebeurde onregelmatig om 10 tot 40 minuten. Dit bleef de hele dag zo doorgaan.

In de namiddag naar de speeltuin bij het Cartagena hotel gelopen.

Daarna pizza gegeten met op Eva’s deel extra chilipeper en tabasco om het extra heet te maken. Vroeg naar bed.

Dus nu weer uit bed en aankleden. De weeën komen regelmatig om de 5 minuten en dan is het tijd om een taxi te bellen. Om 3:16 bel ik de taxi en loop ondertussen loopt ik naar Karin om haar wakker te maken. Karin wordt wakker door mijn geklop en daar zien we de taxi bij de Sailors Bay Bar al aankomen. Karin gaat bij ons op Jonathan passen bij ons op de boot en wij gaan met de tassen en MaxiCosi naar Hospital Matera Infantil.

De taxi chauffeur ziet wat er aan de hand is en Eva mag voorin zitten. Snel pak ik een matje voor op de stoel voor het geval dat de vliezen breken. Een kwartiertje later zijn we bij het ziekenhuis, helaas bij de verkeerde ingang en we moeten weer de taxi in. Dit keer komen we wel bij juiste ingang. Direct komt er een verpleegkundige met een rolstoel en neemt Eva mee. Ik mag nog niet mee want eerst moet alle administratie geregeld worden. Ik vul 2 vellen A4 met gegevens in en denk dat ik nu wel maar Eva mag. Helaas mag ik nog niet verder. Ik ga maar mij boek lezen in de wachtkamer.

Lang duurt dat niet en na vijf minuten wordt ik gehaald. Ik krijg stoffen over mijn sandalen aan, een OK haarnet en een COVID schort. Daarna wordt ik de verloskamer ingeleid. Er is al 8 cm ontsluiting.

Er wordt een infuus ingebracht en tussen de persweeën door een COVID test afgenomen. 4:13 is het hoofd er al uit. Er mag niet meer geperst worden om het perineum te beschermen. Een paar minuten later komt er weer een wee en wordt de baby om 4:17 geboren. Direct begint de baby te huilen maar dat stopt snel.

Eva krijgt de baby op haar buik en dan mag ze kijken of het een jongen of meisje is. De navelstreng zit in de weg dus ze ziet niets. Ik weet al wat het is. De navelstreng wordt verschoven en dan ziet Eva het ook: een meisje.

Er wordt netjes gewacht tot de navelstreng niet meer klopt en dan knip ik deze door. Helaas is de schaar erg bot en heb ik meerdere pogingen nodig om de navelstreng helemaal door te knippen.

Onze dochter is nu een zelfstandige wezen. Ze wordt nu echter van rosé naar paars en wordt van Eva’s buik gehaald. Doordat de bevalling zo snel ging zitten haar longen nog vol met vocht. Ze wordt uitgezogen en daarna in de couveuse. Ik ga mee, zoals afgesproken, met onze dochter en Eva blijft op de verloskamer voor de nageboorte.

Onze dochter krijgt zuurstof want de saturatie zakt nog steeds naar 80% met zuurstof gelukkig 90% en dat stijgt snel maar 100%.

Eva wordt ondertussen naar een verpleegkamer gebracht en is daar aan het bijkomen.

Wanneer onze dochter zonder zuurstof kan worden we naar de verpleegkamer gebracht. Eva krijgt haar in haar handen en ze straalt en heeft tranen in haar ogen.

Onze dochter heet Elisabeth Hanna Eva, weegt 3175 gram en is 48 centimeter lang. In Spanje meten ze nog.

Welkom in Spanje.

Deze week zou de geboorte moeten plaatsvinden, maar helaas. De foetus heeft andere ideeën en wil er nog niet uitkomen.

Hierdoor moest Eva op maandag naar de verloskundige geweest en donderdag naar de gynaecoloog.

Als de foetus op maandag nog geen baby is moet Eva naar het ziekenhuis voor een COVID-19 test en dan wordt dinsdag de bevalling opgewekt. We wachten af.

Gisteren bij Chet en Jessy gegeten. Chet had Indische curry gemaakt met brood. Was lekker pittig en een gezellige avond. Jonathan blijf thuis.

Meteen maar het belangrijkste nieuws: er is nog geen baby. Wel volgende een afspraak bij de verloskundige en een paar dagen daarna bij de gynaecoloog. We wachten rustig af.

Ik heb weinig gedaan. Boot onderhoud is klaar. Laatste was de aan/uit knop van de motor die Jonathan kapot heeft gemaakt. Deze is nu vervangen.

Ondertussen lukt het Eva niet meer om in de punt te slapen en zij ligt nu in de kajuit.

Het weer is lekker op Gran Canaria. Niet te warm en niet te koud. Alleen ‘s nachts zou het wel wat koeler mogen zijn of wat meer wind.

Het is weer 11 oktober, ik ben weer jarig. Dit keer vier ik mijn verjaardag in Las Palmas met Eva en Jonathan.

Wanneer ik wakker wordt zingt Eva “lang zal hij leven”. Na het ontbijt ga ik met Jonathan wandelen en boodschappen doen.

Eerst lopen we naar de Hiperdino bij het cruiseschip terminal. Daar ligt de Anthem of the Seas.

Echt een gigantisch schip met bovenop een kraan met een gondel. Daarna lopen we naar de stad terug langs de La Niña, een replica van één van Columbus zijn schepen. Met deze replica is naar Amerika en terug gezeild en ook naar Portugal.

Maar 12 m lang.

Daarna, hopelijk, waterdichte bakjes gekocht bij de Chinese bazaar. We hebben wel bakjes maar die lekken met soep en andere vloeibare dingen. Als deze werken gaan de oude bakjes weg.

En als laatste twee slagroom gebakjes voor Eva en ik. Helaas hadden ze geen slagroom soesjes meer.

Terug op de boot, na ruim 2,5 uur wandelen, Jonathan lunch gegeven en daarna in bed.

Met Jonathan in bed hebben we genoten van de gebakjes met een kopje thee. Verder een rustige middag gehad.

‘s Avonds ossenhaas biefstuk gebakken en dit gegeten met brood en jus. Dit was heel goed de gelukt. Het recept van Loetje weer gebruikt.

Deze week stond in het teken van: het warme weer en bezoeken aan instanties.

Het weer. Het was warm afgelopen week. De temperatuur steeg geregeld boven de 35 gr C met daarbij weinig wind en een hoge luchtvochtigheid. We hebben onze bezigheden aangepast naar de ochtend en late middag. Helaas is het ‘s nachts ook plakkerig warm. Gelukkig is het nu beter met 12 kn wind en een temperatuur van 25 gr C.

We gaan ook geregeld naar één van de vele speeltuinen van Las Palmas. Deze speeltuin is in het park van een 5 sterren hotel. Ook het park is heel mooi met overal exotische planten, bomen, beelden watervallen en fonteinen.

Deze week is Eva bij de verloskundige geweest en bij de gynaecoloog. Bij de verloskundige kregen we te horen wat we moeten doen wanneer het vruchtwater breekt en waar we maar toe moeten. Jonathan kan in geval van nood mee naar het ziekenhuis. Ook is er een echo gemaakt om te zien of de placenta op de juiste plaats zit en gelukkig die is netje opgeschoven naar boven.

Eva zit nu in week 38 en dinsdag wordt het alweer week 39. De bevalling kan dus elk moment beginnen. Alles staat klaar en we weten welke taxi we moeten bellen om naar Hospital Matero Infantil te gaan.

We zijn nu een week in Las Palmas. We hebben de eerste dagen uitgerust en toen kom er een storm. De storm viel qua wind wel mee maar er was heel veel regen. Er viel zo veel regen dat de lokale riolering het niet aan kom. Overal kwamen putdeksels omhoog en er lag over rioolwater op straat inclusief de niet oplosbare materialen. Ook was duidelijk waar het rioolwater overloop is: de jachthaven. Van het ene op het andere moment was het water in de haven troebel en rook het als een riolering. Overal dreef vochtig wc doekjes maand verband plastic zakjes papier ontlasting. Gelukkig werd het dinsdag weer droog en nu (donderdag) begint het water in de haven langzaamaan weer helder te worden.

Jonathan is naar het lokale consultatiebureau geweest en heeft drie prikken gekregen. Volgende maand weer drie. Eva wilde ook een arts spreken maar ze dachten dat we naar de eerste hulp wilden. Uiteindelijk gelukt om een afspraak op 5 oktober te krijgen.

Verder druk bezig met het regelen van de bevalling en wat er na komt. Ik dacht dat ik alles in Nederland had uitgezocht maar helaas was het toch anders dan gedacht.

Het plan op dit moment is: Bevallen in het ziekenhuis in Las Palmas en na twee weken gaat Eva met baby naar Nederland voor een paspoort en een BSN voor onder andere de verzekering. Baby mag vliegen met een geboorte certificaat van Spanje.

Verder leuke buren. Rechts van ons een Engelsman die gisteren Nederlander is geworden. Hij komt vandaag weer terug uit Nederland. Hij doet mee met de ARC met zijn vrouw die later komt.

Links Amerikanen die morgen terug naar Amerika vliegen en dat over een maand terugkomen voor de ARC.

Verder is Karsten hier van de Becalm. Zijn knie ziet er goed uit en de hechtingen zijn eruit. Ik heb heb gehecht in A Coruña. Hij heeft ondertussen wel weer een nieuwe wond: in zijn vinger geboord.