Het is zondag 7 juni, mijn laatste werkdag. De COVID-19 afdeling is leeg. Op dit moment ben ik alleen. Mijn collega’s zijn op MedSurg aan het helpen. Ik heb mijn computer mee genomen en kijk ondertussen naar HBO+ naar de film The Rock.
Ik ben op 19 april begonnen met een nachtdienst na 2 dagen cursus volgen en bijna twee maanden later ben ik klaar. Vooral in het begin was het hevig. Alle bedden op de ICU en Verloskamers lagen vol met COVID-19 patiënten. Vele aan de beademing.
Nu dat ik weg is het rustig. De meeste maatregelen zijn opgeheven en het is weer druk. Tijdens de lockdown kon ik gewoon naar mijn werk lopen maar sinds half mei was het te druk en gevaarlijk volgens mijn “chef of operations ” en toen werd ik door de Sheriff opgehaald en gebracht. Daarna door een taxi service.
Ik heb wel duidelijk verschil tussen Nederland en Sint-Maarten gezien. Hier is niet alle zorg mogelijk zoals in Nederland waar ik op de oncologie hematologie afdeling werk. We hadden één patiënt die in Nederland wel behandeld kon worden maar nu niet omdat de patiënt niet kon vliegen omdat er COVID-19 is en geen vliegtuigen vliegen. Dat komt hard aan voor mij.
Het is nu 15.00 en mijn avonddienst collega’s komen ons aflossen. Er komen toch wat tranen in mijn ogen……
